Nanda Bakker

“Mijn oma, Jannige Penraad, was een held. Ze was haar tijd vooruit, maar leefde tegelijkertijd in ballingschap. Ze wilde arts worden, was heel erg intelligent, maar in haar tijd was het huwelijk de enige manier om het ouderlijk nest en alle taken en verantwoordelijkheden te verlaten. Samen met haar man (mijn opa) had ze een bedrijf totdat de oorlog uitbrak. Mijn opa zat bij het verzet en werd op een dag doodgeschoten door de Duitsers. Mijn oma bleef achter met drie kinderen (mijn vader en twee zussen) en zonder bedrijf en inkomen.
De oorlog liet diepe sporen na. Mijn oma had in de winter veel last van angstaanvallen en duizeligheid. Nu weten we dat ze aan PTSS leed, net als mijn vader. Toch lukte het mijn vader om zich te kunnen ontwikkelen tot kunstenaar. Zonder haar, zijn moeder en mijn oma, was hij nooit geworden wie hij was. Oma was voor hem en vele anderen met hem de bron van inspiratie met haar enorme liefde, vertrouwen, wijsheid en levenskracht.

Mijn oma was niet alleen fysiek krachtig, maar bezat ook een sterke persoonlijkheid en in debatten had zij het laatste woord. Daarnaast was ze voor iedereen een bron van liefde, respect en zorg. Al jong voerde ik verhitte discussies met haar over geloof, liefde, wetenschap, geschiedenis, kunst, etc. Ze leerde mij om vooral zelf na te denken en niets zomaar aan te nemen. Zij leerde me ook de waarde van een vrouw en man. Voor haar was gelijkwaardigheid of inclusie een manier van leven.
Mijn oma stond altijd naast mij en door haar heb ik de kracht gevonden om al mijn talenten ten volle te ontplooien als psycholoog, dichter, bedrijfskundige, filosoof en moeder. Zonder haar was ik nooit geweest wie ik ben en had ik nooit dit allemaal bereikt.”